Það hefur lengi tíðkast að eyrnamerkja ákveðnar flugur ákveðnum tegundum fiska. Við þekkjum flugur sem eru seldar sem laxaflugur og við þekkjum flugur sem eru eyrnamerktar silungaflugur. Það getur verið hin ágætasta skemmtun að bera þessar tvær gerðir flugna saman og þá kemur nú stundum sitthvað skemmtilegt í ljós.

Tökum sem dæmi Black Ghost, þessa víðfrægu flugu Herbert L. Welch frá árinu 1927. Hverjum hefði dottið í hug að þessi laxafluga væri jafn gjöful í silungs eins og raun ber vitni. Já, það er fyrst minnst á Black Ghost sem salmon fly en guði sé lof datt einhverjum í hug að setja hana undir í bleikju og gerði góða veiði. Trúlega var einhver þá þegar búinn að setja hana undir fyrir urriða og væntanlega gert álíka góða hluti. Góður kunningi minn fussar reyndar ítrekað þegar rætt er um sérstakar laxaflugur og sérstakar silungaflugur. Segir að fiskurinn hafi ekki hugmynd um þessa mannlegu múra sem byggðir hafa verið utan um flugur og því ekkert að marka þetta, fiskur tekur flugu óháð því í hvaða flokk mannskeppnan hefur sett hana, svo lengi sem hún höfðar til hans.

Mér fannst áberandi í sumar  sem leið að laxaflugan Green Butt væri nefnd sem gjöful fluga í lax. Ég trúi því alveg að þessi fluga hafi gefið, því á sama tíma tók ég nokkra væna urriða á svartan Nobbler með grænum rassi. Nú ætla ég ekki að birta myndir af þessum flugum, aðeins lýsingu í grófum dráttum; svartur búkur með silfurvöfum sem endar í neongrænum rassi, svartur vængur sem nær búklengd aftur fyrir krók. Nú má hver sem er geta sér til um hvora fluguna þessi lýsing á betur við.

Upp úr miðju síðasta tímabili fór ég í nokkur vötn þar sem silfurlituð hornsíli voru nokkuð áberandi. Ég rótaði í boxunum mínum og fann nokkra Dýrbíta sem svöruðu þokkalega til útlits þessara hornsíla, þó ekki alveg, en þeir gerður sitt gagn og við veiðifélagarnir veiddum ágætlega. Í haust fór ég síðan á stúfana á netinu og leitaði að flugum sem samsvöruðu betur þessum hornsílum sem ég rakst á. Nú veit ég ekki hve margir lesenda hafa stundað sjóstöng, hvað þá í Karíba- eða Kyrrahafinu, en ég rakst á mjög girnilega flugu sem mig langar að prófa, verst er að hún er eyrnamerkt Bonefish og slík skeppna er barasta ekki til hér á landi og samkvæmt því ætti þessi fluga ekki að gefa mér neitt í íslenskum vötnum.

Ég er nú samt tilbúinn að láta á þetta reyna og hef hnýtt nokkrar svona flugur og ætla að prófa þær á íslenskum urriðum og bleikjum næsta sumar, kannski hafa þessir fiskar bara ekki hugmynd um að þessar flugur séu ætlaðar í alsendist óskilda fisktegund úr hlýsjó sunnanundan miðbaug jarðar.

Það hefur færst í aukana að hnýtarar setji gúmmílappir á allar mögulegar flugur til að gera þær líflegri og þar með meira áberandi í vatninu. Ég hef séð marabou flugur eins og Nobbler og Damsel með gúmmílöppum, nokkrar þekktar púpur eins og Prince Nymph og Copper John og meira að segja klassískar straumflugur eins og Black Ghoast. Kunnugir segja mér að þessa lappir virki og fiskurinn sé hreint og klárt brjálaður í þetta.

Í svipuðum anda hafa margir hnýtarar tekið hefðbundnar púpur og yfirkeyrt kraga á þær til að gera þær meira áberandir í vatni. Upp á ensku hafa menn kallað þessa kraga Crazy Collar og liggur þá beinast við að þýða þetta sem klikkaða kraga á íslensku.

Upphaflega byrjuðu menn að hnýta þessa bústnu kraga eingöngu úr hnakkafjöðrum þannig að þegar þeir blotnuðu og lögðust aftur með búk flugunnar, þá líktu þeir t.d. eftir húsi vorflugunnar eða þá vængjum hennar þegar hún hafði brotist út úr því. Það má eiginlega segja að þessi öfgafullu kragar eigi rætur að rekja til flugu sem kom fram á sjónarsviðið um 1850 og nefnist Red Tag, flugu sem enn það dag í dag er með þeim vinsælli og hefur eignast fjölda óskilgetinna afkvæma.

Á síðari árum hafa menn farið að bæta glitþráðum og ýmiskonar dub efnum í kragana og þannig aukið enn við klikkunina og þeir sem reynt hafa sverja að þessar púpur gefi enn betur en upprunalegu flugurnar.