Það er hverjum manni holt að þekkja sín takmörk. Ég á mér mörg takmörk og meðal þeirra er fluga sem heitir Rektor. Lengi vel var takmarkið að hnýta þessa flugu þannig að ég væri sáttur við útkomuna. Ég horfði endalaust á höfundinn hnýta hana og þóttist alltaf vera að ná henni, en þegar upp var staðið var ég aldrei nægjanlega sáttur við útkomuna.

Það eru einhver ár síðan ég setti uppskriftina að Rektor hér inn á síðuna með mynd og myndabroti af höfundi hennar, Kolbeini Grímssyni hnýta hana. Sjálfum fannst mér það alltaf ljóður á þessari færslu minni að myndin af flugunni var afleit, þannig að úr varð að ég leitaði til mér mikið færari hnýtara, Stefáns Bjarna Hjaltested og bað hann hnýta Rektor sem ég mætti nota sem módel í myndatöku. Mér fannst það liggja beinast við að fá Stefán til að hnýta þessa flugu, lærisvein og veiðifélaga Kolbeins Grímssonar.

Nú hef ég uppfært þessa færslu mína með myndum af handbragði Stefáns Bjarna og þykir mér við hæfi að geta þessa í dag, fyrsta dags Febrúarflugna 2021. Kolbeinn Grímsson hefði nefnilega orðið 100 ára á þessu ári, fæddur 10. desember 1921 á Austurbakka við Brunnstíg í Reykjavík. Kolbeinn lést í ársbyrjun 2006, en úr starfi mínu innan Stangaveiðifélagsins Ármanna, þá mætti telja að Kolbeinn væri enn í fullu fjöri, svo oft ber hann á góma þar.

Þennan mánuð ætla ég að vanda að hnýta þær flugur sem Kolbeinn er einna þekktastur fyrir, meira að segja Rektor því ég veit að urriðinn er ekki nándar nærri eins kræsinn á útlit flugna eins og ég.

Flestir veiðimenn eiga sér einhverja uppáhalds græju, flugu eða fatnað. Einn sem ég þekki fer ekki út að veiða öðruvísi en hann sé búinn að spegla sig í bak og fyrir, look‘ið verður að vera í lagi. Ég tek það sérstaklega fram að umræddur veiðimaður er karlmaður, bara til að koma í veg fyrir einhvern leiðinda misskilning. Mig grunar að þessi veiðimaður sé alltaf klæddur í sama vörumerkið, bæði að ofan og neðan, jafnvel innanundir líka. Hann er eiginlega gangandi auglýsing, snyrtilegur og flottur til fara. Annar sem ég þekki er ekki bara trúr ákveðinni stangartegund, hann beinlínis elskar þær allar og er sérstaklega duglegur að mæla með þeim. Á ég eitthvað að nefna þá sem ég þekki og hafa tekið ástfóstri við ákveðið taumaefni eða línu? Ég held að það sé óþarfi, þið þekkið væntanlega einhvern svona veiðimann.

Þessir veiðimenn eru góðir fulltrúar framleiðenda og ég viðurkenni það fúslega að ég legg við hlustir þegar þeir tjá sig og það kemur oft fyrir að ég fer eftir því sem þeir segja. Mér vitandi njóta þeir sem ég hef hér í huga ekki neitt betri kjara hjá verslunum heldur en Pétur eða Páll utan af götunni og þetta ræður töluverðu um það að þegar þeir opna munninn, þá legg ég við hlustir. Ég þekki þessa aðila, þeir veiða af ástríðu fyrir veiðinni sjálfri, eru góðir félagar félaga sinna og þekkja vel til á ýmsum veiðistöðum, hoknir af reynslu.

Nú er ég ekki að gefa í skyn að þeir veiðimenn sem leynt og ljóst eru styrktir til dáða af ákveðnum vörumerkjum eða verslunum séu ekki góðir félagar félaga sinna eða eitthvað slakari veiðimenn. En, því miður tek ég ekki alveg eins mikið mark á svörum þeirra þegar spurt er; Hvaða stöng á ég að fá mér? og svarið er einfaldlega það sama og stendur með myllumerki (#) undir profile myndinni þeirra á Instagram eða Facebook. Svona er ég nú einkennilegur og fer eiginlega ekkert batnandi með aldrinum. Eflaust hef ég farið á mis við eða ekki lagt trúnað á margar góðar ráðleggingar vegna þess að frábær álitsgjafi var á mála hjá einhverju Co. Ltd. eða Inc. Vegna þess að ég trúi því í einlægni að margir álitsgjafar séu vel meinandi og viti í raun sínu viti, þá langar mig til að segja að það sé miður að efasemdir um gildi áhrifavalda hafi verið að færast í aukast síðustu misserin. En því miður þá verða svörtu sauðirnir í hópinum oft til þess að stimpla fjöldann.

Þessar hugleiðingar mínar eiga sér raunar nokkuð langan aðdraganda, ég varð nefnilega fyrir áhrifum af grein sem Ryan Hudson, eigandi Wyoming Fishing Company skrifaði árið 2018 og hefur dregið nokkurn dilk á eftir sér. Það tilfelli sem hann vísaði til var álitshnekkir, ef ekki skellur fyrir tímaritið American Angler og vakti marga til umhugsunar um val styrktaraðila á þeim áhrifavöldum sem þeir hafa valið sér til samstarfs. Eitthvað var líka ýjað að ábyrgð veiðimanna að standa vörð um heilindi sinna félaga. Ég get nú ekki sagt að ég hafi tekið þetta mjög til mín, hef hingað til talið að fávitarnir á netinu (afsakið orðbragðið) dæmi sig sjálfir og ekki endilega þörf á að ég setjist í eitthvert dómarasæti yfir þeim. En, kannski á maður samt að hafa orð á því þegar sami fiskurinn kemur fyrir beint af bakkanum í tvær vikur í röð á samfélagsmiðlum eða tanngarðar veiðimanns læsast um handfangið á taumalausri veiðistönginni sem fangaði trophy fiskinn? Ef ég mætti hafa áhrif á einhvern lesanda, þá mæli ég með að smella á nafn Ryan Hudson og lesa greinina sem nærri setti American Angler á hausinn.

Á þessum árstíma lifa margir veiðimenn einhvers konar draumalífi, láta sig dreyma um veiðina í báðar áttir á dagatalinu. Mörgum verður hugsað til veiðinnar síðasta sumar, öðrum verður hugsað til næsta sumars og setja sér háleit markmið. Þá sem detta niður í hnýtingar og setja í einhverja nýja flugu, dreymir líka næsta sumar, suma ósjálfrátt en aðra meðvitað því nú skal hnýta fluguna sem verður game changer næsta sumars. Svo eru þeir til sem dreymir draumalífið, ég er þar á meðal. Draumalífið mitt er samt beiskju og öfund blandið.

Á sumrin set ég gjarnan tærnar upp í loft við fjallavatn á Íslandi, nýt þess að heyra í engu nema náttúrunni í góðra vina hópi, baða flugur og nýt þess einfaldlega að vera til. Þegar tekur að haustar á Íslandi og veiðin fer að dala, þá fæ ég hin og þessi skilaboð að sunnan, veiðitímabilið er að hefjast á Nýja Sjálandi. Þá fer mig að dreyma tærnar mínar upp í loft á allt öðrum stað.

Þó það sé yfirleitt alltaf í nógu að snúast hérna heima á Íslandi yfir vetrarmánuðina, þá geta þessir mánuðir stundum verið ótrúlega lengi að líða. Það styttir vitaskuld biðina þegar maður fær skilaboð frá nýsjálenskum veiðimönnum sem eru að njóta sumarsins þarna hinumegin á kúlunni okkar. Ég þori alveg að viðurkenna að stundum grípur samt um sig smá öfund eða afbrýðisemi innra með mér þegar menn státa sig af hinum eða þessum veiðitúr á meðan ég sit hérna heima og veturinn hamast á litlu veiðibakteríuna mína.

Haustið og það sem af er vetrar hefur verið mörgum veiðimanninum erfitt vegna þessarar skollans veiru sem gengur hér yfir. Sumarið varð heldur endasleppt hjá þeim sem ekki treystu sér í fjölmennari veiðihús s.l. haust og ekki bætti úr skák þegar veiruskollinn sótti í sig veðrið og setti vetrarstarf og samkomur veiðimanna úr skorðum. Auðvitað ber maður þá von í brjósti að þessi óáran gangi yfir og haldist í lægð þannig að maður getir farið að hitta mann og annan, þó ekki væri nema til þess að komast aðeins í samband í gegnum eitthvað annað en mynd- eða hljóðsamskipti í gegnum tölvuna. Þangað til verður maður bara að láta sig dreyma draumalandið, annað hvort þetta hérna eða hinu megin á hnettinum.

Hverjum hefði dottið í hug að setja saman orðalista yfir liti á velsku, gelísku og írsku, öðrum en þeim sem hefur sérstakt dálæti á fluguhnýtingum? Eflaust einhverjum málfræðingi en það er ég ekki. Það er ógrynni af flugum sem eiga ættir að rekja til Skotlands, Wales og Írlands. Í upprunalegu lýsingum þessara flugna leynast oft litaheiti sem erfitt er að ráða í. Þau eru augljóslega ekki ensk að uppruna og er þá nærtækast að leita í önnur tungumál.

Ástæðan fyrir þessu grúski mínu var afskaplega einföld. Ég var að leita að uppruna og réttri merkingu orðsins blae sbr. heiti á flugu sem flestir veiðimenn þekkja mæta vel Blae and Black. Það sem ég taldi einfaldlega misritun á orðinu blae þar sem það var ritað blea reyndist þó mögulegar eiga sér aðra skýringu. Ein tilgáta sem ég rakst á tengist vatninu Blea sem er skammt frá High Street (fjall) í Lake District á norðvestur Englandi.

Þannig að ég ausi út ónauðsynlegri vitneskju, þá er Blea eitt fárra vatna á Englandi sem ber svipmót af gígvötnum á Íslandi. Vatnið varð nú samt ekki til við eldgos, heldur við það að ísaldarskriðjökull dagaði þarna uppi þegar ísöld hopaði þaðan fyrir um 15.000 árum síðan. Vatnið er í raun jökullón og það sem er útfall þess í dag var að öllum líkindum ós þess við sjó um tíma. Það sem er e.t.v. merkilegast við þetta vatn er að þar er urriði og þar hafa margir veiðimenn veitt á flugu sem þeir hafa, mögulegar í gráglettni sinni við Skota, nefnt Blea and Black og er nákvæmlega sú sama og Blae and Black.

En aftur að þessu með litina, ég lagðist sem sagt í grúsk og úr varð listi þó nokkurra orða sem líktist orðabók. Þá greip um sig einhver þráhyggja, sem á sér eflaust einhverja skammstöfun, og ég settist niður nokkur kvöld (reyndar þó nokkur) og kláraði 450 orða- og hugtakalista sem ég hef verið að safna í síðustu árin. Það voru að vísu til tveir aðskildir orðalistar hér á FOS.IS en nú er listinn aðeins einn og fékk hann hið hógværa heiti: Alfræðiorðalisti og inniheldur orð og hugtök sem tengjast stangveiði, flugum, fluguhnýtingum og hnýtingarefni.