Hver kannast ekki við eftir nokkur köst með nýrri flugu að hausinn á henni fer að láta á sjá, jafnvel rakna upp? Í verstu tilfellunum var eins og kötturinn hefði gripið fluguna og tætta af henni vængi og kinnar. Þannig var því nokkuð farið með mig í það minnsta þegar ég var að byrja fluguveiði. Fyrst í stað fannst mér líklegast að ég væri að ofbjóða flugunum, sérstaklega þeim ódýrari sem ég keypti, en síðar fór ég aðeins að skoða betur hvernig fráganginum á hausnum á þeim væri háttað.Oftar en ekki var lakkið sparað og jafnvel stóðu endar lélegra hnúta út úr. Þegar ég svo fór að hnýta sjálfur, var kominn upp á lagið með alvöru endahnút, staðsetti hann rétt á hausnum (aftast) og lakkaði gaumgæfilega yfir, þá fóru flugurnar mínar að endast betur. Með tíð og tíma náði ég síðan lagi með fínni hnýtingarþráð og þá smækkuðu hausarnir enn meira og auðveldara var að ná þéttu yfirborði á þá með færri umferðum lakks.
Sumir hafa kallað þetta frumskóg, aðrir nammiland en ég hef hingað til viljað halda mig við KISS (keep it simple stupid) og hef því nánast eingöngu notast við framþungar flotlínur (WF-F) og lítið hirt um að skoða eða prófa aðrar gerðir. En, með nýrri stöng sem ég eignaðist fyrir skömmu neyddist ég til að kynna mér úrvalið af línum. Ég hef einhverja áráttu fyrir litlum og nettum hjólum þannig að það eina sem ég lagði af stað með var; hún verður að vera ómynnug.
„Match the Hatch“ er enskur frasi sem hefur öðlast nokkuð víðtæka merkingu hjá veiðimönnum með tíð og tíma. Upphaflega var átt við þegar veiðimaður samsvaraði flugnaval sitt við yfirstandandi klak skordýra. Í seinni tíð hefur þessi frasi einnig og þá jafnvel heldur verið notaður yfir úttekt á allri mögulegri fæðu fisksins á hverjum tíma, alveg óháð því hvort eitthvert klak er í gangi eða ekki.
Í grunninn erum við alltaf að tala um fjórar tegundir flugna; púpur, votflugur, þurrflugur og straumflugur þó skilin á milli þeirra séu nokkuð föl á köflum. Þegar ég var að byrja fluguveiðar vöfðust svolítið fyrir mér allir frasarnir og týpurnar sem var að finna í bókum, á netinu og manna í millum. Til að einfalda mér málið tók ég þann pól í hæðina að horfa á flóruna í fjórum flokkum eftir því hvernig við veiðum fluguna. Svei mér ef ég heyri ekki strax einhver fussa og sveia mér fyrir einfeldnina, en svona lít ég á dæmið:
Í smærri vötnum og þar sem vindur hefur umtalsverð áhrif á umhverfingu yfirborðsins á móti þyngra vatni á botninum, þá getur veiði undan vindi verið alveg eins spennandi. Þegar vindurinn hefur náð að mynda hringstreymi á milli yfirborðs og botns, nær dýpri straumurinn að róta upp æti við bakkann hlé megin, ekki ósvipað og gerist á yfirborðinu áveðurs. Botnstraumurinn er að öllu jöfnu þyngri heldur en aldan á yfirborðinu. Hans gætir því ekki eins fljótt og öldunnar, en varir þeim mun lengur eftir að lægir. Þannig er það að bakkinn undan vindi gefur oft ágætlega eftir goluþytinn þar sem gruggið (ætið) er lengur að setjast þeim megin í vatninu og veiði því oft með ágætum á þeim slóðum.
Froða á yfirborði vatns, hvort heldur í straumi eða á lygnu getur gefið okkur töluverðar upplýsingar ásamt því að aðstoða okkur við veiðarnar.
FOS 