Nú er þessi tími ársins þegar fingurgómarnir verða allir útstungnir og skrámur og rispur hér og þar. Nei, ég er ekki að tala um tannaför fiska eftir að hafa losað fluguna úr þeim, heldur þá ónáttúru mína að flækja fingrunum í öngulinn þegar ég er t.d. að ganga frá hringvafinni fjöður á flugu. En, það er til einfalt ráð við þessu og það er að hafa við hendina ‘Tubing’ slöngu t.d. Ultra Lace 1mm, klippa smá bút af henni og þræða upp á öngulinn þegar kemur að hættulegasta augnablikinu. Setjum öryggið á oddinn, það getur sparað margt ergelsið.
Þegar kemur að því að velja flugulínu eru margir sem halda fast í litinn ‚sinn‘ og þá helst þegar um er að ræða flotlínur. Sjálfur var ég til að byrja með á því að línan ætti að vera græn eða grágræn, falla inn í litbrigði vatnsins. Með aukinni reynslu hef ég leyft mér að skipta um skoðun og vel núna lit sem ég sjálfur sé vel því fiskurinn verður alveg eins var við línu í felulit og þá sem er skærlit og áberandi. Viljandi skrifaði ég verður var við línuna því fiskurinn sér hana yfirleitt ekki heldur aðeins skugga hennar í vatninu eða á botninum. Snögg hreyfing línu á yfirborðinu hefur mun meiri áhrif til fælingar vegna skuggans heldur en gáruarnar sem hún framkallar.
Spyrðu leiðsögumanninn „Hvað eru þeir að éta?“ og hann svarar líklega „Dautt rek“. Ef flugurnar þínar eru dregnar áfram af línunni mun silungurinn ekki aðeins fúlsa við þeim heldur beinlínis synda burt. Við horfðum aftur og aftur á það þegar við veiddum púpur í gegnum lyngur og grynningar. Viljandi breyttum við rekinu þannig að stundum var flugan eins og hundur í bandi, togandi í tauminn eða í dautt rek þar sem púpan flaut eðlilega í vatninu. Við hefðum ekki getað samið betra handrit; silungurinn sneiddi hjá og synti frá óeðlilegu reki en var jafn skjótur til að gaumgæfa eðlilegt rek. Kastið sjálft nær ekki nema einum tíunda af mikilvægi góðs reks. Lærðu að vippa línunni og stjórna rekinu og hálf baráttan er unnin.
Loka hnykkurinn, þetta var síðasti pósturinn sem ég vann upp úr greinum Kirk Deeter. Ég vona að gestir bloggsins hafi haft jafn mikla ánægju af þessum hnitmiðuðu greinum hans og ég hef haft. Ef svo ólíklega vildi til að Kirk leggði leið sína á bloggið, þá færi ég honum bestu þakkir fyrir leyfið að birta þessar greinar hans.
FOS 