Föst lykkja er eitthvað sem er á dagskránni í sumar. Fyrir löngu síðan rakst ég nokkuð groddaralega yfirlýsingu um kosti fastrar lykkju umfram hefðbundna fluguhnúta en ég lagði þessa grein frá mér með aðkenningu að vanþóknun. Ef til vill var það einstrengingslegt orðfærið sem stuðaði mig þannig að ég varð hálft í hvoru afhuga því að nota fasta lykkju. Samt sem áður hefur þetta blundað aðeins í mér og ‚væntanlegt‘ sumarið verður notað til þess að sannreyna kenninguna.

Oft hefur verið rætt um þrjár megin ástæður þess að nota fasta lykkju í stað fasts fluguhnúts. Fyrst hafa menn talið að hreyfing flugunnar í vatni verði eðlilegri ef tenging hennar við tauminn er ekki pinn-stíf og leiðandi í hreyfingum hennar. Þetta á víst ekki aðeins við um straumflugur, púpur og votflugur verða mun líflegri í lykkju heldur en föstum hnúti. Í sjálfu sér ættu þessi rök að duga til að prófa fasta lykkju, en fleiri hafa verið nefnd og má þar nefna að fluga sem leikur laus á taumi á auðveldara með að snúa kúluhausnum niður og sökkva þannig hraðar heldur en sú sem taumurinn heldur aftur af. Þetta eru nú einhver rök fyrir púpuveiðina á Þingvöllum.

Að síðustu má nefna það sem ég ætla sérstaklega að láta reyna á í sumar. Fastur hnútur í flugu er sagður veikari heldur en sá sem er aðeins á taumi. Sem sagt, það hefur verið fullyrt að fluga sem hnýtt er með fastri lykkju endist lengur og slitnar síður af taum heldur en hinar. Ekki að það hafi verið sérstakt vandamál í mínum huga hingað til að tapa flugu, þá verður spennandi að athuga þetta í sumar.

En hvernig er þá best að útbúa fasta lykkju? Einn hnútur hefur oftar en ekki verið nefndur til sögunnar og það er Non slip loop sem ég setti hér inn á síðuna fyrir löngu síðan. Nú er ekkert annað en ná sér í spotta og æfa sig fyrir sumarið.

Þeim fer fækkandi, en eru samt ennþá til sem hnýta tauminn sinn á línuna með Nail knot. Flestir hafa frelsast og nota fasta lykkju á línunni og tengja þannig í fasta lykkju á taum. En úr hverju vilja menn hafa línulykkjuna? Margar flugulínur koma með soðnum lykkjum sem er allra góðra gjald verðar svo lengi sem þær eru heilsteyptar og úr aðeins stífara efni heldur en línan sjálf. Ég hef sjálfur átt línu sem var einfaldlega lykkjuð með því að fremsti hluti hennar hafði verið lagður aftur og soðin við línuna. Fljótlega særðist kápan undan eingirninu í taumnum og byrjaði eflaust að leka þar sem opið var inn í kjarna. Ég var fljótur að klippa framan af og setja tilbúna ofna lykkju á línuna.

Ef vandað er til ásetningar ofinnar lykkju getur hún dugað ansi lengi en það er alltaf þess vert að gæta vel að þrifum hennar og hvort hún sé byrjuð að rakna upp. Þessar lykkjur eiga það til að safna í sig óhreinindum sem verða til þess að þær stífna, jafnvel í óheppilega átt. Það er fátt bagalegra heldur en veiða með lykkju sem er alltaf thumbs up og leyfir tauminum ekki að leggjast beint fram. Eins eiga þessar lykkjur það til að særast og rakna upp og því um að gera að fylgjast vel með þeim og skipta um ef þær eru orðnar tæpar.