Einn af kostum Langavatns á Mýrum er að þar er ekkert farsímasamband og þess tókst mér að njóta í tætlur frá síðdegi þriðjudags og fram á síðdegi fimmtudags. Í annarri viku ágúst má alveg búast við því að laxarnir í Langá (og Gljúfurá) hafi drukkið megnið af Langavatni og þeir eru langt komnir með vatnið eins og það stendur núna eins og það svona rétt rúmlega lekur úr vatninu undir stífluna sem er alveg opin. Ég man ekki eftir því að geta kíkt undir stífluna áður og séð niður í Langá.
Miðað við að vindi var spáð úr ýmsum áttum, þá skipti í raun engu máli hvar ég setti vagninn niður og ég ákvað því að fara inn fyrir Barónsklett og setja vagninn niður í fjöruna undir Múlabrekkum. Það kitlaði vitaskuld að sjá fisk í uppitökum rétt við bakkann og það var því með óðagoti sem ég gerði allt klárt og kom mér í vöðlurnar til að njóta kvöldsins.
Það er víst einfaldlega best að drífa það strax af að segja frá aflabrögðum. Það er nóg af bleikju í vatninu, greinilega. En, hún er frekar smávaxin en þó í góðum holdum. Af þeim tæplega 30 bleikjum sem ég tók víðsvegar í vatninu var aðeins þremur sem féll sá heiður í skaut að fá far með mér suður til Reykjavíkur. 90% bleikjunnar var af þeirri stærð sem myndin hér að neðan gefur til kynna.
Eftir að hafa hellt uppá morgunkaffið á miðvikudaginn, setið góða stund við vagninn og glápt á hlíð Langavatnsmúla, þá lagði ég sannanlega land undir fót og gekk fyrir og yfir Staðatunguhraun frá Beilárvöllum og inn að útfallinu. Þar sem ég komst fyrir hraunið renndi ég fyrir fisk og það má segja að það hafi verið líf meira eða minna á öllum stöðum sem ég prófaði, allt bleikja sem var heldur í smærri kantinum. Þar sem þessi vegalengd er rétt um 3.5 km á korti, aðra leiðina, þá ákvað ég að sleppa öllum fiski í þessum 5 klst. göngutúr mínum því sökum hita (17°C) hefði fiskurinn einfaldlega skemmst á þessu ferðalagi mínu hefði ég tekið hann með mér.
Það verður að viðurkennast að það seig á mig værð eftir göngutúrinn og staðgóðan hádegiverð, en ég hristi letina af mér og ákvað að fara alveg inn að botni Langavatns. Nei, ég fór ekki fótgangandi, ég fór bílandi.
Nú kemur smá útúrdúr frá veiðisögunni, að gefnu tilefni. Samkvæmt ábendingum frá kunningjum mínum og lesendum vefsins, þá hef ég gert mig sekan um að segja hina eða þessa slóða alveg ágæta og færa flestum bílum, ferðatíminn sé ekki nema X mínútur, vegurinn sé alveg ágætur og allt þar fram eftir götunum. Allt það sem ég segi um færð og ferðatíma er miðað við þann fararskjóta sem ég nota (Discovery Sport) og það fellihýsi (létt Coleman 8 feta) sem ég neyði með mér í veiðiferðir. Ég þekki ágætlega bílinn minn, veit veghæð hans, hvað hann er breiður og hve langt er á milli hjóla og hvaða drif- og fjöðrunareiginleikum hann er búinn. Með þetta í farteskinu fer ég e.t.v. hraðar yfir, veð dýpra, tekst að tipla á grjótum, þvera börð og skurði sem væru mögulega farartálmi öðrum. Ef þú treystir þér ekki eitthvað á bílnum þínum, þó ég hafi sagt leiðina þokkalega, slepptu því að fara hana. Það gerði ökumaður Land Cruiser á stærri dekkjum sem hætti við að fara inn að botni og snéri við á móts við vagninn minn þegar fyrsta klettabarðið blasti við á slóðanum. Trúlega hefði hann lent í vandræðum vegna breiddar bílsins á nokkrum stöðum sem mér tókst að smokra mér á milli á mínum slyddujeppa.
Aftur að miðvikudeginum. Ég fór sem sagt alveg inn að botni og veiddi mig í áföngum til baka að vagninum. Staðir sem áður hafa gefið vænni bleikjur voru undir sömu stærðir fiska settir, með stöku undantekningum, en almennt var mikið af fiski þá 2 km sem ég veiddi.
Miðvikudagskvöldið var í rólegri kantinum hjá mér og ég hélt til í vagninum. Kvöldið var fallegt frá vagninum séð, sólsetur á bak við Langavatnsmúlann varpaði roða á himininn sem tókst að gæjast upp fyrir fjallsbrúnir. Ég er ekki frá því að göngutúrar dagsins hafi eitthvað dregið úr mér orkuna og ég lagðist því snemma til hvílu.
Fimmtudeginum tókst að safna nokkrum vindi í sarpinn sem hann leysti úr læðing fram eftir degi. Ég fór því skemmri göngutúra frá vagninum, gerði tilraunir til að ná einhverjum urriða í öldunni og grugginu sem safnaðist saman við ströndina, án árangurs. Þegar mér þótti fullreynt að urriðinn væri ekki til viðtals, tók ég saman og hélt til byggða. Næsta verkefni; skoða veðurspánna og athuga hvert ég fer næst.