Hrafnabjargavatn

Hrafnabjargavatn er enn eitt dæmið um vatn sem hefur nærri dáið drottni sínum fyrir mannanna mistök. Fljótlega eftir að bleikju var sleppt í vatnið varð vatnið óveiðanlegt fyrir kóði og í augnablikinu er fátt sem bendir til þess að úr rætist. Annars er vatnið ekki mörgum kunnugt og allt of fáir leggja leið sína að því. Það er staðsett á sandflákunum austan Hrafnabjarga að Fjallabaki og tilheyrir Framvötnum. Vatnið er í 550 metra hæð og er 1,75 km2 að flatarmáli.

Eins og málum er háttað og hefur verið síðan 2020 þegar slóðanum að Sauðleysu var lokað, þá er ekki lengur akfært að Hrafnabjargavatni og þangað er töluverður spölur á fæti. Fram að þeim tíma var ekið umræddan slóða að Sauðfelli og áfram yfir ásinn til vesturs, niður á sandinn. Slóðinn var oft á tíðum nokkuð ógreinilegur eftir að beygt var til norðurs og að vatninu, en nú þurfum við ekkert að hafa áhyggjur af slóðanum, hann er trúlega algjörlega horfinn á kaflanum frá Sauðleysu og inn að vatni. Vegalengdin frá Sauðleysu er u.þ.b. 2,7 km og því lítið von til að menn leggi land undir fót enda eftir litlu að sækjast í vatninu.

Sagnir herma að upp úr 2005 hafi menn dregið eitt og eitt kóð upp úr vatninu, lítið eftir það. Mér til furðu eru taldir 13 urriðar í skýrslum ársins 2014, allir rétt um pundið. Þarna er 100% um misritun á veiðiskýrslu að ræða því það hefur aldrei verið urriði í Hrafnabjargavatni. Sjálfur reyndi ég fyrir mér í stutta stund í vatninu sumarið 2014 án árangurs. Kenni þar um foráttu norðanátt sem gerði fluguköstum erfitt fyrir. Til muna betur gekk sumarið 2015 og berlega kom þá í ljós ástand stofnsins í vatninu; kóð, og mikið af því. Bleikjan var næstum því á í hverju kasti, horuð og lítil.