Fyrst af öllu; mér urðu á mistök í gær þegar ég stakk vængjunum í rennilásapoka í stað þess að nota bréfpoka eða lítinn pappakassa. Þegar ég vitjaði vængjanna í morgun tók ég eftir því að töluverður raki hafði safnast innan í pokanum sem betur hefði sloppið út. Auðvitað fór ég á netið og fann þá einmitt svona tilfelli sem annar grúskari hafði lent í, hann skipti all snarlega um og setti vængina í bréfpoka þannig að betur loftaði um þá. Annars hefur þetta bara farið vel af stað, kjötið hefur nú þegar skroppið verulega saman. Spennan magnast…

Á netinu er hægt að nálgast upplýsingar um ýmsar leiðir sem menn hafa notað við að verka fuglsham eða væng til fluguhnýtinga. Næstu dagana, og vikurnar, ætla ég að lýsa ferli sem er í gangi hjá mér við að verka vængi af rjúpum sem góður félagi minn útvegaði mér. Ferlið er ekki mitt, aðeins lýsingin á því eins og það gengur fyrir sig hjá mér. Kosturinn við að verka væng frekar en ham í heilu lagi er að það er hlutfallslega mjög lítið kjöt sem þarf að þurrka í einum væng m.v. þann fjölda fjaðra sem maður ber úr bítum.

Fyrst af öllu tók ég vængina og dáðist af þeim ótal mörgu flottu fjöðrum sem einn vængur af rjúpu gefur. Litlar, vel lagaðar á innanverðum vængnum sem eru tilvaldar t.d. í kynnar á Black Ghost eða vöf á ýmsar flugur.  Stórar og þéttar á utanverðum vængnum og allt þar á milli. Auðvitað passaði ég mig á því að gæta fyllsta hreinlætis því eins og við vitum þá getur ýmiss óværa fylgt fuglum. Vopnaður latexhönskum og beittum dúkahníf skar ég vel í vöðvann sem er að öllu jöfnu næst fuglinum og fjarlægði allt kjöt sem mér var unnt án þess þó að skemma fjarðrirnar eða húðina á vængnum.

Þar næst tók ég töluvert af grófu salti og nuddaði því vel í sárið. Ástæðan fyrir því að ég vil frekar nota salt heldur en t.d. Borax er einfaldlega sú að ég rakst á grein á netinu þar sem sagði að mönnum væri hættar við sárum fingrum við hnýtingar af fjöðrum sem kæmu af borax meðhöndluðum fugli. Saltþurrkun tekur þó lengri tíma.

Að endingu tók ég vængina og stakk þeim með sárið niður í rennilásapoka (hér urðu mér á mistök, betra er að nota bréfpoka eða lítinn pappakassa, annars loftar ekki nógu vel um vænginn) og stráði vel af salti með. Sumir vilja meina að fyrst eigi að frysta vængina til að losna við mögulega óværu, en ég valdi þá leið að þurrka kjötið fyrst og frysta síðar, þ.e. þegar ég hefði náð sem mestu af kjötinu úr vængjunum. Mikilvægt er að loka pokanum vel þannig að óværan sleppi ekki út því ferlið við þurrkunina getur tekið nokkurn tíma. Hver sá tími er skýrist á næstu dögum, vonandi.

Umfram fjöðrum sem félagi minn lét mig fá stakk ég í annan poka og beint í frystinn þar sem hann fær að dúsa í 1-2 vikur, það á víst að duga fyrir stakar fjaðrir.

Ég leyfi ykkur svo að fylgjast með framvindunni.